Dag 15 en 16: Sarapiqui en de kogelmier!

Na ons bird-watching avontuur in Cano Negro moesten we de volgende dag in alle vroegte de bus hebben naar het plaatsje Los Chiles. Daar moesten we overstappen naar een bus naar San Carlos om vervolgens een bus te pakken naar Sarapiqui, onze volgende bestemming. Omdat we bus 2 dreigden te missen zijn we door bus 1 langs de kant van de weg afgezet om daar om de bus naar San Carlos te wachten. Gelukkig stoppen de bussen in Costa Rica overal dus de tocht ging vrij vlekkenloos. In Sarapiqui aangekomen bleken we naast 2 Nederlandse dames en een groep Oversea Adventure Travelers (Amerikanen) in de Rainforest Lodge te zitten. We besloten een activiteit voor de volgende dag te plannen; een boswandeling om alle wonderen van het regenwoud te zien. Het avontuur van die dag bestond uit het geniale idee om te gaan stappen: 3 vrouwen en Anton. Maar welke discotheek en bar was nou open op maandag? We werden door een soort Uber-chauffeur naar een discotheek gereden die helaas niet open was, een andere bar ‘Bar el Rio’ was dat wel. De vijf lokale mannen die er zaten keken onze raar aan maar vonden het al met al hartstikke gezellig met de buitenlandse gasten in hun midden. We deden wen drankje en een salsapasje, al hadden wuj al snel de conclusie getrokken dat we t beter bij drinken konden houden.
De volgende ochtend maakten we om 08.00 uur in wandeling door de bossen met een gids die werkelijk fantastisch was. Hij vertelde honderduit en ging om de 2 minuten rennend door de bossen omdat hij weer een ander exotisch dier had gezien. En wij? Wij renden er uiteraard als een malle achteraan.
Het spannendste moment die dag was de ontdekking van de kogelmieren op de boom. We hadden gelezen dat die mieren niet alleen enorm groot waren maar dat hun beet een ondraaglijke pijn zou veroorzaken. Onze gids was een beetje aan de boom aan het rammelen om een goede foto te krijgen dat hij niet had gezien dat 1 mier over zijn overhemd richting zijn nek kroop. Anton zag het en Anne was (uiteraard) zo dapper om de mier in een vloeiende beweging en zonder angst van zijn overhemd te slaan. De paniek stond de gids in de ogen, maar de twee Nederlanders hadden hem gered! Een mooie wandeling volgde nog en we keerden voldaan naar de lodge terug.
Ohja, twee dingen die ook zeker het noemen waard zijn:
- Er hingen op dag 1 twee enorme onweersbuien boven de lodge, waardoor de stroom uitviel en er heel veel water uit de lucht kwam.
- Op dag 2 waren we de enige gasten in het hotel, moederziel en met de deur op slot..
Volgende stop, een bezoek aan Tortuguero!